Γεννημένος στη Σμύρνη το 1906, ο Αριστοτέλης Ωνάσης υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές του κόσμου (αν και η γιαγιά του ονειρευόταν να τον δει παπά). Υπήρξε παγκόσμια διασημότητα, κυρίως στη δεκαετία του ’60 και έμεινε στην ιστορία για τις τολμηρές επιχειρηματικές του κινήσεις, αν και τον θυμόμαστε περισσότερο για στις σχέσεις του με τη Μαρία Κάλας και τη Ζακλίν Ο. Παρακάτω συγκεντρώσαμε μερικά από τα καλύτερα αποφθέγματά του:
- Στη δουλειά σου να είσαι σοβαρός και στη ζωή σου τρελός.
- Κάθε κέρδος είναι μια αδικία σε κάποιον.
- Το μυστικό στις μπίζνες είναι να ξέρεις κάτι που κανένας άλλος δεν ξέρει.
- Ποτέ μην αρχίζεις μια δουλειά, μια μάχη, μια ερωτική σχέση αν ο φόβος της ήττας επισκιάζει την προοπτική της νίκης.
- Αν δεν υπήρχαν γυναίκες, όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα είχαν σημασία.
- Θα καταλάβεις, ότι αν κάνεις τα πράγματα πιο εύκολα για τους άλλους, θα κερδίσεις τη συμπάθειά τους.
- Δεν έχω ούτε φίλους ούτε εχθρούς, μόνο ανταγωνιστές.
- Το να αρχίσεις να σκέφτεσαι, σημαίνει να αρχίσεις να κλείνεις δουλειές.
- Είμαι τόσο πλούσιος, όσο μόνο εγώ ξέρω να γίνομαι.
- Η μητέρα μου πέθανε, όταν ήμουν έξι ετών. Αν είχε ζήσει, ίσως να μην είχα δουλέψει όσο σκληρά έχω δουλέψει.
- Για να πετύχεις στις επιχειρήσεις, πρέπει να καταφέρεις τους άλλους να βλέπουν τα πράγματα όπως τα βλέπεις εσύ.
- Οι κρίσεις γεννάνε Κροίσους.
- Αν δεν έχεις λεφτά, πάρε δάνειο. Ποτέ μη ζητάς μικρά ποσά. Ζήτα όσα χρειάζεσαι, και πάντα να τα ξεπληρώνεις το συντομότερο δυνατό.
- Άλλοι έχουν πολλά λεφτά κι άλλοι τίποτα. Είναι σαν κάποιον που δεν βρίσκει νερό ούτε για να ξεδιψάσει και σαν έναν άλλο που ψάχνει να βρει γέφυρα να περάσει το νερό.
- Το μυστικό στις μπίζνες είναι να ξέρεις κάτι που κανένας άλλος δεν ξέρει.
- Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.
- Ποτέ δεν κατάλαβα την προτροπή «την υπογραφή σου και το κάτω το κεφάλι σου να προσέχεις που τα βάζεις». Έτσι χάνεις σίγουρα και στις δουλειές και στη ζωή.
- Μετά από κάποιο σημείο, τα λεφτά δεν έχουν πια σημασία. Παύουν να είναι ο σκοπός. Το παιχνίδι είναι αυτό που μετράει.
- Μισώ την όπερα. Πρέπει να έχω «λεπτό αυτί». Όσο και να προσπαθώ να συγκεντρωθώ, πάντα μου ακούγεται σαν να είναι Ιταλοί σεφ, που φωνάζουν συνταγές για ριζότο ο ένας στον άλλον.
